Het is een belangrijke opgave voor de psycholinguïstiek om de cognitieve processen te verklaren waarmee de spreker zo snel en accuraat zinnen plant, woorden selecteert en deze uitspreekt. Er zijn enkele invloedrijke theorieën voorgesteld, die belangrijke aspecten van spraakproductie verklaren. Maar opmerkelijk genoeg negeren zij een zeer opvallend kenmerk van dagelijkse spraak: het grote aantal niet-vloeiendheden. Dit project zal diverse mechanismen testen die mogelijk een rol spelen in de productie van niet-vloeiendheden. Sommige daarvan betreffen het zelf-monitoringsysteem, waarmee de spreker de eigen spraak inspecteert voor fouten en andere problemen. Aangenomen wordt dat de monitor fouten kan onderscheppen voor de articulatie, maar dat dit niet-vloeiendheden introduceert. Het maken van veel (interne) fouten, maar ook excessieve aandacht voor monitoring, zou leiden tot niet-vloeiendheden. Een ander mechanisme betreft de coördinatie tussen het plannen en uitvoeren van spraak. Als de spreker het ene woord heeft uitgesproken, maar het andere nog niet heeft gepland, zal er een vertraging en niet-vloeiendheid zijn. Na het testen van deze mechanismen, zullen wij ons bestaande computermodel van woordproductie en zelf-monitoring uitbreiden en aanpassen, zodat het niet-vloeiendheden kan simuleren. De mechanismes die we in de empirische studie hebben blootgelegd zullen het model informeren en we zullen proberen onze eigen data en die van andere studies te simuleren.