Huidig onderzoek vestigt weinig aandacht op de laat-Etruskische sociale structuren (na 400 BCE), wanneer Etrusken verondersteld zijn zich steeds meer te hebben gevormd naar Romeins model. Er wordt vaak beargumenteerd dat voor 400 BCE de Etruskische samenleving gedomineerd werd door kinship-structuren, terwijl na dit keerpunt de Etruskische republieken zulke structuren verloren en zich ontwikkelden in Romeins-achtige stadstaten. Door gebruik te maken van het tot nu toe onderbenutte epigrafische, residentiële en funeraire archeologisch materiaal, zal ik aantonen dat kinship-structuren wel degelijk een beslissende rol speelden in de latere Etruskische samenlevingen en dus in het proces van de ontwikkeling van de stadstaat aldaar en de integratie in de bredere Italische gemeenschap, terwijl de rol van het Romeinse model minder eenduidig en invloedrijk was dan doorgaans aangenomen. Residentiële en funeraire aspecten komen samen in het concept van de 'house society' (Lévi-Strauss), dat focust op de fysieke plaatsen waar de familienaam en het patrimonium werden voortgezet door middel van discursieve praktijk, waarbij (familie)identiteit en visies op de samenleving werden gemanipuleerd. De innovatieve aspecten van dit project zijn het systematisch verzamelen en analyseren van laat residentieel materiaal, alsook de structurele analyse van familiecompositie en een diachronisch beeld van de verschillende sociale groepen zichtbaar in funeraire cultuur via een Social Network Analysis.