De grootschalige invasie van Rusland in Oekraïne onderschrijft de oproep aan de EU, van beleidsmakers en academici, om een meer geopolitieke houding aan te nemen. Bijgevolg, moet de EU haar militaire capaciteit uitbreiden en zich opstellen als een sterke speler tegenover kwaadaardige Anderen, met name Rusland. Dit project onderzoekt deze 'geopolitieke verschuiving' van de EU door de impact ervan op mensen in drie oostelijke grensgebieden te bestuderen. De meeste EU-studieliteratuur, zelfs de kritische, is eurocentrisch, elitair en abstract. Dit project, in tegenstelling, hanteert een dekoloniale feministische en bottom-up lens om te onderzoeken hoe deze constante confrontatie tussen de EU en Rusland zich vertaalt in dagelijkse (on)veiligheidssituaties in Letland (Baltische staten, EU-lidstaat), Georgië (Zwarte Zee/Zuidelijke Kaukasus, potentiële kandidaat-lidstaat van de EU) en Armenië (Zuidelijke Kaukasus, oostelijke partner). Het project focust zich specifiek op vrouwen en andere kwetsbare groepen, omdat zij het vaakst geconfronteerd worden met de scherpe kant van deze geopolitieke houding. Het project stelt drie doelen: ten eerste, uitleggen hoe de EU bepaalt wiens veiligheid de moeite waard is om te beschermen en wie als een bedreiging wordt gezien; ten tweede, onderzoeken hoe dit wordt ervaren en onderhandeld door mensen ter plaatsen; en ten derde, bestuderen hoe mensen alternatieve vormen van veiligheid creëren of bedenken die de dominante geopolitieke logica uitdagen.