Tijdens de Middeleeuwen (ca.700-1500) werd Brugge een toonaangevend Europees economisch en
cultureel centrum. De stad, die in het binnenland lag, zocht voortdurend naar een bevaarbare weg naar zee. Om dit doel te bereiken werden natuurlijke mogelijkheden (kreken) gecombineerd met door de mens aangelegde kanalen: een havensysteem met de naam Zwin. In de late middeleeuwen (ca. 1300-1500) ontwikkelde de streek zich zelfs tot een lineaire, voorstedelijke uitbreiding van Brugge, vanuit het hart van de stad oostwaarts over de voorhavens van Damme, Monnikenrede, Mude tot aan de monding bij Sluis. Alle reizigers beschreven deze havenzone als een van de meest wonderlijke plaatsen die ze ooit gezien hadden. Brugge binnenvaren door het Zwin moet het middeleeuwse equivalent geweest zijn van de haven van New York binnenvaren.
Doorheen de tijd verschoof de positie van het Zwin in het landschap tot het rond 1500 verzandde en zijn voorhavens verdwenen. Wetenschappers hebben decennia lang gediscussieerd over de precieze aard en evolutie van dit gebied. De archeologie heeft echter nog niet volledig bijgedragen tot dit debat en met de integratie van historisch bewijsmateriaal in nieuwe archeologische methoden zal dit project kunnen bijdragen tot de kennis van een van de meest intrigerende Europese middeleeuwse landschappen. Zonder grote opgravingen maar met behulp van drones, gps, radar-golven en magnetisme zullen nieuwe inzichten worden ontwikkeld over de verloren havens en de vroege ontwikkeling van het Zwin. Daarbij zullen ook aangepaste methodes, geschikt voor het opsporen van sites in onbedekte en onder water gelegen landschappen, getest en ontwikkeld worden.