Het voorgestelde project wil voortbouwen op de veelbelovende bevindingen van eerder werk binnen het BOF-project van Jolien Braet door de genuanceerde rol van verschillende interoceptiedimensies te onderzoeken bij het vormgeven van psychofysiologische stressreacties bij adolescenten. Hoewel eerder onderzoek het belang van interoceptieve nauwkeurigheid, gevoeligheid en bewustzijn bij stressreactiviteit en -herstel heeft benadrukt, probeert dit project dieper in deze dimensies te duiken en mogelijk nieuwe inzichten te bieden in hun complexe interacties en implicaties voor emotionele regulatie en stressveerkracht. In dit project zullen gegevens worden gebruikt van een cohort adolescenten die een reeks beoordelingen hebben ondergaan om de interoceptieve nauwkeurigheid, gevoeligheid en bewustzijn te meten met behulp van een aangepaste taak voor het tellen van de hartslag. Hierna werden de deelnemers onderworpen aan een gestandaardiseerd stress-inductieprotocol, waarbij fysiologische reacties (zoals respiratoire sinusaritmie, RSA) en zelfgerapporteerde emotionele toestanden werden geregistreerd. De centrale hypothese stelt dat een hogere interoceptie geassocieerd zal zijn met meer adaptieve stressreacties, gekenmerkt door minder uitgesproken negatief affect tijdens stressinductie en een efficiëntere herstelfase. Omgekeerd wordt verwacht dat er verschillende patronen van RSA-reactiviteit en -herstel zullen ontstaan ​​op basis van verschillende niveaus van interoceptieve nauwkeurigheid, gevoeligheid en bewustzijn. Door gebruik te maken van geavanceerde multilevel modelleringstechnieken wil dit project de verschillende impacts van elke interoceptiedimensie op stressgerelateerde fysiologische en emotionele resultaten ontwarren. Verwacht wordt dat de bevindingen het huidige begrip van interoceptie in de adolescentie zullen vergroten, en de potentiële rol ervan bij het bevorderen van de veerkracht tegen stress zullen benadrukken. Bovendien zal dit project de basis leggen voor toekomstig postdoctoraal onderzoek, waarbij de nadruk ligt op interoceptie met behulp van alternatieve paradigma's om de onderliggende mechanismen en bredere implicaties ervan verder te verhelderen. Over het geheel genomen streeft deze studie ernaar waardevolle kennis bij te dragen aan het veld van de psychofysiologie van adolescenten, en mogelijk gerichte interventies te informeren die gericht zijn op het verbeteren van interoceptieve vaardigheden om stressmanagement en emotioneel welzijn tijdens deze kritieke ontwikkelingsperiode te verbeteren.