Ondersteunende relaties tussen hulpverleners en cliënten zijn cruciaal voor het verloop en de uitkomsten van forensisch psychiatrische behandelingen. Deze relaties worden echter bemoeilijkt door de aanwezigheid van zowel zorg als controle. Legitieme macht is van groot belang in een justitiële context, bijvoorbeeld in gevangenissen die gelijkaardige kernmerken hebben als forensisch psychiatrische afdelingen. Daarom kunnen theorieën over legitimiteit en procedurele rechtvaardigheid mogelijks de spanning tussen zorg en controle in deze relaties in evenwicht te brengen. Eerder onderzoek toonde reeds de meerwaarde aan van deze theorieën om relaties tussen hulpverleners en cliënten op forensisch psychiatrische afdelingen te begrijpen. Niettemin moet volgens het recent ontwikkelde duaal model voor legitimiteit in een gevangeniscontext zowel het perspectief van hulpverleners als van cliënten worden nagegaan in studies naar legitimiteit op forensisch psychiatrische afdelingen. Deze kwalitatieve studie wil daarom bijdragen tot de bestaande kennis over legitimiteit en procedurele rechtvaardigheid in forensisch psychiatrische context. Via semigestructureerde interviews en participerende observaties in drie medium security afdelingen zal ik de kenmerken bestuderen van respectievelijk 1) zelf-legitimiteit van forensische hulpverleners en 2) interacties tussen hulpverleners en cliënten op forensisch psychiatrische afdelingen en de invloed van deze interacties op (zelf-)legitimiteit.