Hoewel gendergelijkheid nog steeds niet verwezenlijkt is voor veel vrouwen, is er recentelijk veel aandacht besteed aan de juridische problemen waarmee trans en niet-binaire personen worden geconfronteerd. Velen onder hen roepen op tot een grondige hervorming of zelfs afschaffing van gender als juridische categorie. De focus is daarom schijnbaar verschoven van gendergelijkheid naar genderautonomie. In theorie zou het feminisme niet sceptisch moeten staan tegenover genderautonomie, aangezien het in wezen leidt tot het einde van het patriarchaat. Er zijn echter aanzienlijke spanningen ontstaan tussen sommige feministische en trans-inclusieve groeperingen. Het doel van dit project is daarom om te ontdekken welke onmiddellijke implicaties zouden volgen op de implementatie van genderautonomie t.a.v. de bevordering van de gelijkheid van vrouwen, zowel inhoudelijk als procedureel. Bovendien wordt geanalyseerd hoe relevante institutionele stakeholders het bereiken van gendergelijkheid via het recht benaderen en hoe zij zowel genderautonomie als de impact ervan aanschouwen. De discussie over hoe genderautonomie op een verstandige manier in het recht kan worden geïmplementeerd, is een urgente kwestie in België. In niets minder dan een revolutionair arrest oordeelde het Grondwettelijk Hof immers onlangs dat het ontbreken van enige erkenning van niet-binaire genders ongrondwettelijk is. De federale wetgever moet nu aan de aanslag, bij voorkeur op wetenschappelijk solide basis.