Dit project onderzoekt pogingen in het laatmiddeleeuwse Graafschap Vlaanderen en Hertogdom Brabant (1400-1600) 'schadelijke dieren' (soorten die een bedreiging vormen voor menselijke belangen) uit te roeien. Het doel van dit onderzoek is lange-termijn ontwikkelingen in de Lage Landen op politiek, sociaal- economisch en milieuvlak te koppelen aan veranderende attitudes ten op zichtte van wilde dieren alsook de methoden om hen te bejagen. Daarnaast zal het ook de ecologische gevolgen van het uitroeingsproces analyseren. Vlaanderen en Brabant kunnen een pioniersrol in Europees perspectief hebben gehad, omdat zij twee zeer rijke en dichtbevolkte gebieden waren die de vervolging van schadelijke dieren eerder dan andere regio's intensiveerden. In deze vorstendommen was de uitroeing van dieren zoals de wolf, kraai en otter al goed ontwikkeld rond 1400 door gebruik te maken van drie verschillende jachtmethoden. Dit project is gebaseerd op twee soorten historische bronnen: wetten/costumen en rekeningen. Deze geven informatie over de juridische context en wat er in de praktijk gebeurde. Door milieu, socio-economische en politieke aspecten van de geschiedenis van de Lage Landen in verband te brengen met de jacht op schadelijke dieren kan dit project een bijdrage leveren aan debatten over onze 'ecologische voetafdruk', mens-dier relaties en verlies van biodiversiteit. Het biedt ook een historisch kader dat op andere Europese regio's kan worden toegepast.