Het gebruik van steeds zwaardere landbouwmachines (e.g. +11.1 ton wiellast bij pikdorsers in 2020 ten opzichte van 1958) en het toegenomen aandeel van laatruimende gewassen, zoals maïs en aardappelen, in de rotatie (e.g. +50% areaal in België) hebben van bodemverdichting een van de voornaamste bedreigingen voor de moderne landbouw gemaakt. Deze combinatie van verhoogde bodemdruk en veldverkeer bij condities met een lagere bodemsterkte hebben een nefaste uitwerking op de bodemkwaliteit tot diep in de ondergrond.
Het algemene doel van dit proefschrift is het testen van verschillende strategieën om bodemverdichting te vermijden en te verhelpen in de sterk gemechaniseerde landbouwsector van Vlaanderen. De vier overkoepelende objectieven zijn:
1.        beoordelen van de doeltreffendheid van praktische preventiemaatregelen om door veldverkeer geïnduceerde bodemverdichting en opbrengstbederf bij suikerbieten te beperken tijdens drijfmesttoepassing en zaaibedbereiding op een leembodem;
2.        evalueren van korte- en langetermijneffecten van het diepwoelen van een zandleembodem voor verscheidene diepwoelers;
3.        vergelijken van diepwoelen met biologische remediatie maatregelen (i.e. diepwortelende gewassen met het vermogen om doorheen verdichte bodemlagen te groeien, ook aangeduid als bio-subsoilers) en het zoeken naar nieuwe plantensoorten die voor dit doel gebruikt zouden kunnen worden;
4.        nagaan of diepwortelende gewassen kunnen helpen bij de stabilisatie van de losgewerkte ondergrond na diepwoelen.