Al heel lang is literatuur een van de belangrijkste materialisaties van de menselijke verbeelding met betrekking tot de contingentie van het verleden, de veranderlijkheid van het heden en de hoop en bezorgdheid voor de toekomst. Het is een medium dat weliswaar een aanzienlijke hoeveelheid arbeidstijd vergt, maar dat verdraagt dat deze arbeidstijd niet betaald wordt en dat er nauwelijks andere materiële of omgevingsvoorwaarden zijn. De veranderingen op de arbeidsmarkt in de afgelopen twee eeuwen en in het consumentengedrag, evenals de ontwikkeling van nieuwe media, hebben zeker een substantieel effect gehad op de literaire verbeelding. Veel meer dan vroeger wordt ze gedreven door de drang om voortdurend te vernieuwen en te experimenteren, zowel met vorm als inhoud, en wordt ze geacht veel alerter te reageren op ideologische, maatschappelijke, filosofische, spirituele en andere evoluties in de samenleving. Een van de hoofdthema's in deze context is de verbeelding van het onuitsprekelijke en het onvoorstelbare. Mijn onderzoek gaat in op vragen over wat "subnarratie" of "nonnarratie" wordt genoemd en zal de methodologieën van narratieve en retorische analyse gebruiken om de evolutie van de spanning tussen de verbeelding en het onuitsprekelijke in de context van de geschiedenissen en de samenlevingen van Duitstalige landen beter te begrijpen.