Kilometerheffingen worden aangewend zowel omwille van het milieu als ter bestrijding van wegencongestie. De kilometerheffing in België, heden beperkt tot vrachtwagens, wordt niet rechtstreeks door de overheid vastgesteld en geïnd, maar door externe privé- ondernemingen die de heffing (in de vorm van belastingen of retributies) voor rekening van de gewesten vaststellen en innen. De gewestelijke overheden hebben weinig tot geen controle over het heffingsproces. Zo heeft de burger die de kilometerheffing moet betalen in Vlaanderen niet langer een exclusieve relatie met de Vlaamse Belastingdienst, maar is hij wettelijk verplicht een contractuele relatie aan te gaan met een externe dienstverlener. De (belasting)betaler kan dus geen beroep doen op publiekrechtelijke procedurele waarborgen in het heffingsproces, maar wordt als klant geconfronteerd met private dienstverleners die alle hun eigen algemene voorwaarden opleggen. In het huidige kader zijn deze naast elkaar bestaande privaat- en fiscaalrechtelijke verhoudingen erg complex en ondoorzichtig voor de heffingsplichtige. Het onderzoek beoogt de rechtsbescherming van de heffingsplichtige/klant bij 'outsourcing' in belastingzaken te analyseren aan de hand van het voorbeeld van de kilometerheffing. Het doel is de wetgever een juridisch kader te bieden waarbinnen de 'outsourcing' van belastingen en andere publieke heffingen, zoals retributies, kan worden gerealiseerd met respect voor de rechtsbescherming van de heffingsplichtige.