Recent gaat er heel wat aandacht uit naar hybride organische-anorganische perovskieten (HOAPs), aangezien deze als actieve laag kunnen gebruikt worden in perovskietenzonnecellen (PZCs). In combinatie met de gekende silicium cellen (= tandem cellen), vertonen deze een record in energieomzettingsefficiëntie van 29.5%. HOAPs kunnen bereid worden in verschillende dimensionaliteiten: 3D, 2D, 1D en 0D. Dit resulteert in een klasse van hybride materialen met zeer flexibele samenstelling, structuren en eigenschappen. Na de opkomst van het gebruik van 3D HOAPs in PZCs, krijgen de laagdimensionele 2D hybriden nu meer aandacht. Deze 2D HOAPs bestaan uit een organische laag, ingeklemd tussen anorganische lagen (templaten), wat leidt tot een verbeterde materiaalstabiliteit vergeleken met de 3D HOAPs en een hogere graad van flexibiliteit in de samenstelling. Om de precieze structuur-eigenschap relaties af te leiden en zo deze dunne film zonnecellen te verbeteren, dienen we de exacte structuren van deze 2D HOAPs te achterhalen. Echter, bij het kristalliseren van deze systemen blijkt een structurele diversiteit te ontstaan, afhankelijk van de gebruikte kristallisatiemethode, dunne- film depositietechniek, gebruikte oplosmiddelen,... Vandaar dat het doel van dit project erin bestaat om alle details te ontrafelen van de kristalgroeiprocessen en een diep inzicht te verwerven in de fundamentele triggers van het groeimechanisme wat tot de vorming van deze 2D HOAPs leidt.