Urgente maatregelen in internationale mensenrechtensystemen kunnen warden gedefinieerd als een instrument,
waarmee beoogd wordt onherstelbare schade aan personen in een situatie van extreem gevaar en dringendheid,
te voorkomen. Ze zijn een bescherming geboden door de Staat tgv. van een "aanbeveling" van quasi-jurisdictionele
organen.
Een revisie geeft aan dat urgente maatregelen belangrijk zijn omdat ze tot actie aanzetten vooraleer
materiele rechten worden geschonden, en omdat van Staten die buiten het toezicht van internationale
mensenrechtenhoven vallen ( omdat zij hun bevoegdheid niet hebben aanvaard) de naleving ervan kan worden
verlangd. Tegelijkertijd duiken er inzake urgente maatregelen problemen op omdat zij niet "bevolen" worden
door een rechter en bun juridisch bindend karakter dus wordt betwijfeld.
In dit licht beoogt het onderzoeksvoorstel, d.m.v. een socio-juridische studie, het theoretische en
praktische belang van deze maatregelen uitgevaardigd door quasi-jurisdictionele instanties in situaties waar
leven en integriteit van personen gevaar loopt, kritisch te onderzoeken en te analyseren, waarbij de visie
daaromtrent van de verschillende sleutelactoren ter zake, i.e. de Staten, de begunstigden, de NGOs, enz. wordt
meegenomen. Het einddoel is strategieen voor te stellen teneinde deze rechtsfiguur de mogelijkheid te geven
een betere invulling van zijn rol op het gebied van de preventie van mensenrechtenschendingen te laten spelen.