Inhoud (max. 60 woorden): Vertrekkend vanuit de alomtegenwoordige ars memoriae en retorische traditie wordt nagegaan hoe het 18de-eeuwse operapubliek re-presentatie voorgeschoteld werd van multimediale en modulaire aard. In hoeverre creërden reminiscenties esthetische verwachtingspatronen? Voor het beantwoorden van deze vraag spitsen we ons toe op Jommelli's tien opere serie voor het Teatro Argentina in Rome (1740-57). De documentatie gegenereerd door deze producties deconstrueren we aan de hand van de nieuwe paradigma's die de fenomenologie, memetics en cultuur-historische memory studies hebben geformuleerd m.b.t. het geheugenmechanisme.