Onderzoek naar de in- en uitstroom in de Brusselse kinderopvang in 2005 toonde aan dat:
- Er een groot tekort aan toegankelijke Nederlandstalige kinderopvang was.
- Een belangrijk deel van de zelfstandige kinderopvang met attest van toezicht van Kind en Gezin de facto Franstalig was.
- De zelfstandige kinderopvang bovendien erg hoge prijzen hanteerde.
- De gesubsidieerde kinderopvang ongelijk verdeeld was: meer gegoede gezinnen hadden meer kans om gesubsidieerde kinderopvang in hun buurt te vinden dan armere gezinnen.
- De criteria die verantwoordelijken gebruikten (bv. wie eerst inschrijft, krijgt eerst plaats) discriminerende effecten hadden voor eenoudergezinnen, gezinnen in armoede, ouders
met een precaire werksituatie en allochtonen.
- Deze kansengroepen bijgevolg ondervertegenwoordigd waren in de gesubsidieerde kinderopvang.

Sindsdien zijn verschillende initiatieven genomen om hieraan tegemoet te komen, waaronder:
- Een toegenomen voorafname voor Brussel bij uitbreiding van de kinderopvang.
- De 20% regel vanwege de Vlaamse overheid die stelt dat inkomengerelateerde voorzieningen voor minimaal 20% van hun capaciteit voorrang moeten geven aan kansengroepen.
- De voorrang bij uitbreidingen voor kinderdagverblijven die aandacht besteden aan de
sociale functie.
- Een begeleidingsproject, uitgevoerd door VBJK, waarin verantwoordelijken in regiogroepen ondersteund worden om die sociale functie te realiseren.
In dit rapport geven we uitgebreid verslag van een onderzoek dat vijf jaar later nagaat wat de evoluties van 2005 tot 2010 zijn in verband met de aangegeven knelpunten.