Ondanks grote vooruitgangen in de chirurgische zorg blijft erfelijke thoracale aortaziekte een sluipmoordenaar. De aorta kan asymptomatisch verwijden, wat het risico op levensbedreigende aortadissectie en ruptuur verhoogt. Regelmatige monitoring van de aortadimensies bij risicopatiënten kan vaststellen wanneer chirurgische reparatie nodig is om dissectie te voorkomen. Helaas kan aortadissectie ook optreden voordat deze drempel is bereikt, en momenteel is er geen medische behandeling om dit te voorkomen.

We streven ernaar ons begrip van de processen die leiden tot aortaschade te verdiepen met behulp van zebravis- en muismodellen. Ons hoofddoel is om de diagnose en behandeling van patiënten te verbeteren. Bevindingen uit deze diermodellen zullen worden gevalideerd door unieke stalen van patiënten met aortaziekten te testen, wat een efficiënte vertaling van onze onderzoeksresultaten naar de klinische praktijk mogelijk maakt.