1. dosis,
2. bestralingsvolumes,
3. indicatie, en
4. gelijktijdig toegediende systemische therapieën.

De snelle vooruitgang in next-generation sequencing (NGS) en moleculaire profielen toont aan dat de respons op radiotherapie ook hiervan afhankelijk kan zijn. Daarom is uitgebreid onderzoek naar bruikbare moleculaire predictieve biomarkers (zoals PD-L1, P53, en MMR-status, ...) essentieel. Dit kan leiden tot moleculair gedreven, gepersonaliseerde behandeltrajecten die gericht zijn op een betere behandeluitkomst en minder toxiciteit.

Daarnaast blijft verder onderzoek nodig op het gebied van:

• dosering en indicatie van bestraling bij oligometastatische ziekte,
• én het gebruik van adaptieve behandelingen die tijdens de therapie aangepast worden.

Deze ontwikkelingen zijn cruciaal om de zorg voor patiënten met gynaecologische tumoren naar een hoger niveau te tillen.