Onvruchtbaarheid treft één op zes koppels en geassisteerde voortplantingstechnieken kunnen niet altijd een oplossing bieden, vooral wanneer de eicelkwaliteit aangetast is. Hier stellen we twee strategieën voor om de ontwikkelingscompetentie te verbeteren van 'beschadigde' eicellen, door invriezen of door veroudering. Omwille van de gelijkenissen in de fysiologie van de voortplanting en veroudering en in de toepassing van geassisteerde voortplantingstechnieken gebruiken we het paard als model voor de mens. Eerst worden cruciale signaalmoleculen geïdentificeerd die fysiologisch de eicelrijping ondersteunen in de follikel: extracellulaire vesikels en hun microRNAs. Kandidaatmoleculen worden toegevoegd aan het in vitro maturatiemedium om de kwaliteit en resistentie van het cytoplasma te verbeteren. Als een tweede, meer radicale behandeling zullen we transplantaties van de spoelfiguur uitvoeren, van minder goede naar superieure eicellen, om het cytoplasma te vervangen. Evaluatiecriteria omvatten mitochondriale activiteit, embryonale ontwikkeling en embryokwaliteit op basis van morfokinetiek, genomics, transcriptomics, en drachtpercentages bij het paard. De meest veelbelovende behandelingen zullen gevalideerd worden met humane eicellen die gedoneerd worden voor onderzoek. Dit project zal leiden tot fundamenteel inzicht in het relatief belang van de kern en het cytoplasma voor eicelkwaliteit en biedt twee nieuwe, maar haalbare behandelingen voor eicelgerelateerde onvruchtbaarheid.