Popper (1945) betoogde dat open maatschappijen, gebaseerd op kritisch denken en tolerantie, autoritarisme tegengaan en individuele vrijheden waarborgen. Foucault en Bourdieu stelden dit optimisme later ter discussie door te tonen hoe zogenaamd open samenlevingen mensen ‘disciplineren’ (Foucault) of ‘socialiseren’ (Bourdieu) ten dienste van variabele machtsbelangen. Deze ideeën beïnvloedden vertaalwetenschappers zoals Bassnett en Lefevere, die vertaling zien als een vorm van productieve manipulatie of ‘herschrijving’ ten dienste van autoriteit (‘patronage’). Vertaling fungeert dan vaak als poortwachter, eerder dan openheid te bevorderen. Hoewel kritische benaderingen van de zogenaamde open maatschappij de openheid zelf illustreren, kunnen autoritaire regimes deze misbruiken om te beweren dat een open samenleving niet beter is dan een gesloten samenleving. Dit krediet wil onderzoek stimuleren naar de rol van vertaling in de openheid of geslotenheid van samenlevingen.