Kust ecosystemen bestaan uit een enorme samenstelling van organismen, zoals de kleurrijke en biodiverse groep van zeewieren. Zeewieren zijn primaire producenten, ze nemen koolstof (CO2 of HCO3-) op uit het zeewater en zetten dit om in de biomassa die we opeten en de zuurstof die we inademen. Immers, zeewieren nemen elk jaar evenveel koolstof uit de atmosfeer als het Amazoneregenwoud. Een groep van groene zeewieren, Ulva of zeesla, groeit wereldwijd en is bekend, soms berucht, om zijn snel groeipotentieel. Ulva kan zoveel biomassa aanmaken dat het volledig ecosysteem wordt overgroeid. Deze “groene vloed” heeft negatieve effecten op de meeste mariene organismen en menselijke activiteiten zoals toerisme. SEASYDE wil begrijpen hoe Ulva zo snel koolstof kan omzetten in biomassa vanuit een moleculair biologisch perspectief. Om dit te bereiken moeten we eerst onze moleculaire gereedschapskits uitbreiden: we kunnen genexpressie activeren maar zijn beperkt in de efficiëntie van de technologie die toelaat genfunctie te inhiberen. In SEASYDE zal ik de efficiëntie van de Nobelprijs winnende CRISPR technologie verhogen in Ulva om genen precies te kunnen bewerken. Met deze uitgebreide gereedschapskist wil ik vervolgens mogelijke regulatoren van koolstofopname in Ulva bestuderen met behulp van mutantenstudies. SEASYDE zal zo vaststellen hoe koolstofopname gereguleerd is in de ecologische en economische belangrijke soort Ulva.