De discussie over energie is vandaag zeer actueel, of het nu gaat over energiezekerheid, energiekost of de transitie naar hernieuwbare energie. Vaak wordt over het hoofd gezien dat het meeste van die energie in de vorm van warmte voorkomt die moet worden overgedragen. Voor vele toepassingen is deze warmteoverdracht al uitgebreid onderzocht in de wetenschappelijke literatuur. Denk maar aan de warmtepomp, thermische energiecentrales en koelcycli. Nu is er echter een nieuwe technologie in opkomst die lage temperatuur warmte kan omzetten in elektriciteit, de Organische Rankine Cyclus (ORC). Hoewel de ORC inherent een lage efficiëntie heeft, kan dit aanzienlijk worden verbeterd door implementatie van superkritische warmteoverdracht. Uit andere toepassingen is bekend dat onder superkritische omstandigheden de vloeistofeigenschappen en de mechanismen van warmteoverdracht sterk variëren. Dit heeft een enorme impact op het ontwerp en de sturing. Helaas zijn voor de specifieke werkvloeistoffen en bedrijfsomstandigheden van een ORC geen gegevens beschikbaar om dit te onderzoeken. Dit werk heeft tot doel deze gegevens te verschaffen en om een robuust en nauwkeurig model voor warmteoverdracht te ontwikkelen. Als deze leemte in de wetenschappelijke literatuur wordt opgevuld, zou dit het potentieel hebben om de ontwikkeling van superkritische ORCs te lanceren, wat resulteert in zowel verhoogde energie-efficiëntie als een groter aandeel van hernieuwbare energie.