Dit klinisch georiënteerd onderzoek richt zich op de toepassing, optimalisatie en validatie van therapeutische drugmonitoring (TDM) van biologicals  bij kinderen met juvenile idiopathische arthritis (JIA) en niet infectieuse uveitis (NIU).

De aanvankelijke focus van ons onderzoek lag op het optimaliseren van het gebruik van adalimumab  ( een anti TNF alpha behandeling) die effectief is gebleken bij de behandeling van JIA en NIU. Ondanks het hoge succespercentage komt of blijft een deel van de patiënten niet in remissie na behandeling met adalimumab. Dit hangt mogelijk samen met het niet bereiken van een adequate dalspiegel, welke is geassocieerd met klinische remissie. De vorming van antilichamen tegen adalimumab (ADA’s) is grotendeels verantwoordelijk voor het niet bereiken van een adequate dalspiegel. Daarnaast zijn ADA’s geassocieerd met kortere responsduur en het uitblijven van een respons. Hoewel in de literatuur gepleit wordt voor TDM van adalimumab, wordt dit nog niet standaard uitgevoerd in de klinische praktijk en bestaat er geen consensus over hoe en wanneer dit uit te voeren wat de therapeutische range is. Vast staat dat zowel de adalimumabspiegel alsook de antilichamen inzicht geven in de effectiviteit van de therapie en het mogelijk maken de therapie op individueel niveau te optimaliseren. De therapeutische opties voor JIA en NIU patiënten die falen op adalimumab zijn beperkt, daarom is het van belang deze middelen zo optimaal mogelijk in te zetten.

Op basis van TDM, identificeerden we patiënten die over-en of onder behandeld worden. We definieerden hiervoor een therapeutisch bereik voor adalimumab dalspiegels, dat overeenkomt met een adequate klinische respons bij kinderen met NIU. Daarnaast focussen we ons op het detecteren en kwantificeren van ADA's en deze te correleren met adalimumab dalspiegels en klinische respons in een real-life setting in een grote cohort van patiënten met JIA en NIU.

Recentelijk is het onderzoek uitgebreid naar TDM met andere biologische therapieën bij kinderen met JIA en NIU. We zoeken ook naar alternatieve, kindvriendelijke methode voor staalafname bij kinderen via ‘dried blood spot’ afnames.  Het uiteindelijke doel is aan de hand van TDM resultaten  een therapeutisch algoritme samenstellen voor de behandeling van JIA en NIU met biologicals, waarbij de doseringsschema’s kunnen worden aangepast op basis van de TDM resultaten om dit in de dagelijkse praktijk te introduceren.