De multiplex vierde zijn 30ste verjaardag, maar toch erg weinig empirisch onderzoek is gedaan naar de plaats, ruimte en de ervaring van de cinema cultuur sinds haar ontstaan ​​(Hanson, 2007; Klinger, 2006; Acland, 2003). (; Trumpbour, 2002; Vasey, 1997; Thompson, 1985; Guback 1969 Krämer, 2011) de werking van Hollywood, cross-culturele receptie en de amerikanisering van de filmcultuur in niet-Amerikaanse domeinen zijn onderworpen aan tal van kritiek geweest. Daarnaast is de diepe verstrengeling van film en digitale cultuur vandaag de dag een voldoende hoeveelheid voedsel voor (een grote verscheidenheid aan) dacht (McDonald & Wasko, 2008; Wasko, 2003), maar weinig aandacht is besteed aan empirisch onderzoek naar de maatschappelijke betekenis van het gaan naar de films uit de jaren tachtig. Daarnaast is de ervaring van de extra- heatrical en nontheatrical film verbruik (Allen, 2011; Fuller-Seeley, 2008; Klinger, 2006) open blijven voor onderzoek op lokaal niveau. Als gevolg van een gebrek aan tijd, een groot deel van het onderzoek gedaan voor mijn proefschrift eindigde aan het begin van de jaren tachtig, in een tijd dat de sociale constructie van naar de film radicaal veranderd. Het belangrijkste doel van dit empirisch onderzoek is om de ervaring van beeldcultuur (exploitatie, distributie en receptie) van de opkomst van de multiplex in Gent in 1982 tot de absorptie van film in digitale cultuur in het heden te begrijpen. Vanuit een theoretisch oogpunt, zal het onderzoek zich richten op het definiëren van plaats als een ruimtelijke plaats van de bioscoop en de ruimte als een geconstrueerde sociale site van cinemagoing. De multiplex in Gent zal dienen als een microhistory naar de ervaringen van fundamentele veranderingen illustreren in de geschiedenis (van alle afmetingen) van de film sinds de komst van geluid; productie (blockbusters), distributie (verzadiging release) en exploitatie (het multiscreen en multiplex). Het is van essentieel belang en relevant zijn voor deze ontwikkeling in de geschiedenis van de cinema te begrijpen, omdat de multiplex als een 'servicehatch' in plaats van een sociale site gaf manier om een ​​nieuw publiek van consumenten met het label 'parcaholics' of in 'hyper individualistische ruimte bubbles' (Hubbard , 2003a; 2003b) consumeren visuele trans-mediaproducten. Toch is de multiplex met succes de filmindustrie gered van dalende toelating nummers in Gent. Het is essentieel om de sociale begrijpen in het post-moviegoing tijdperk (Allen, 2011).