In Vlaanderen, en meer algemeen in heel West-Europa, is er een culturalisering van burgerschap waarneembaar. Dit is voornamelijk waarneembaar in integratiebeleid, waarin een toenemende focus ligt op waarden en normen, culturele praktijken en geschiedenis. Een kantelpunt in Vlaanderen was de overstap van een integratie- naar een inburgeringsbeleid in 2003, dat resulteerde in onder andere een verplichte lessenreeks Maatschappelijke Orientatie voor alle niet-Europese nieuwkomers. Dit onderzoek analyseert hoe de culturalisering van burgerschap waarneembaar is in deze cursussen, en meer specifiek wat de rol van een Belgische/Vlaamse historische cultuur hierin is. Op die manier bestudeert het de praktische vertaling van gemeenschapsvormend beleid dat gebaseerd is op geschiedenis, en hoe dit in interactie gaat met de metaforische 'ander'. Hiervoor wordt gekeken naar drie niveaus: a) het beleidsniveau, b) de concrete lessen, en c) de receptie van de nieuwkomers. Bovendien wordt op elk niveau een vergelijking gemaakt met Nederland, het land waar Vlaanderen haar mosterd haalde op vlak van inburgeringsbeleid. Het onderzoek hanteert een emic perspectief en baseert zich in belangrijke mate op participatieve observaties en interviews.