Vleesproducten worden vaak geklasseerd tussen de voedingsmiddelen die het meest intensief natuurlijke hulpmiddelen vereisen en vormen een belangrijke bron van milieuproblemen, vooral gezien de verwachte groei van de wereldbevolking in de komende decennia. Hedendaags is er dan ook veel aandacht voor de ontwikkeling van duurzamere vleesvervangers. Ondanks alle vooruitgangen in dit gebied en het toenemend aantal mensen dat een veganistisch dieet volgt, zijn de beschikbare plantaardige eiwitalternatieven nog steeds zeer beperkt in aanbod en kunnen deze qua smaak niet altijd opwegen tegen de dierlijke voedingsproducten. Aangezien de conventionele methodes van voedselverwerking dit scenario niet lijken te kunnen veranderen, werd voor dit doel 3D-voedselprinten onderzocht. De momenteel beschikbare 3D-methoden voor het printen van voedsel zijn echter sterk afhankelijk van ‘trial and error’ ​​en omvatten een aantal nadelen, waaronder een slechte ruimtelijke compositie en een slechte controle over de uiteindelijke productvorm. Daarom is een fundamenteel onderzoek naar multimateriaal 3D-voedselprinten van groot belang, en stellen we voor de bovengenoemde uitdagingen aan te pakken. Concreet luidt het plan om (i) een breed palet van nieuwe plantaardige inkten met afstembare eigenschappen voor 3D-printen te formuleren, (ii) de reologische karakterisering van de inkten uit te voeren, (iii) multimateriaal 3D-printexperimenten van plantaardig vlees te verwezenlijken, en (iv) de kwaliteit van het 3D-geprinte vlees te evalueren op basis van specifieke kwaliteitscontrole parameters. Op basis van dit experimentele werk wordt verwacht dat de bedieningsvensters voor de reologische eigenschappen en bepalende printparameters worden onthuld, en dat deze kennis niet alleen nuttig kan zijn om hoogwaardige duurzame plantaardige vleesproducten te printen, maar ook om de manier te veranderen waarop 3D voedselprintprocessen tegenwoordig zijn ontworpen.