Tolerantie en intolerantie zijn klassieke onderwerpen in de religiegeschiedenis, in het bijzonder voor modern Europa. Voor de klassieke Oudheid is er echter nauwelijks onderzoek. Dit valt te verklaren door de algemene aanname dat de Grieks-Romeinse religies wezenlijk tolerant waren en dat intolerantie pas opkomt met het Christendom. Ook wordt er betoogd dat tolerantie een modern begrip is waarvoor geen antiek equivalent bestaat en dat de studie van tolerantie in de Oudheid geen voorwerp heeft. Beide posities zijn schatplichtig aan visies op het verleden die teruggaan tot de Verlichting, voor wie de geschiedenis gekenmerkt is door een vooruitgang naar een tolerante, moderne tijd. Dit project wil het onderzoek naar tolerantie in de Oudheid op een nieuwe leest schoeien. Ten eerste stellen we voor tolerantie te begrijpen als een sociale praktijk om met religieus verschil en afwijking om te gaan. Ten tweede bestuderen we, aan de hand van case studies, praktijken van tolerantie en intolerantie, houdingen ten opzichte van tolerantie en intolerantie, en rechtvaardigingen ervan. Dit zal leiden tot een genuanceerder beeld van de omgang van de Griekse en Romeinse maatschappij met religieus verschil en afwijking. Tenslotte zullen de resultaten van het project toelaten om de nog steeds gangbare idealisaties van Griekenland en Rome te corrigeren.