Identiteitspolitiek in India heeft het publieke discours gepolariseerd tussen een fundamentele botsing van culturen en een liberale, pluralistische kijk op de samenleving. Achter de huidig impasse gaat een lange, complexe geschiedenis schuil van ontmoetingen tussen hindoeïstische en moslimbeschavingen weerspiegeld in hun monumenten. In de 11e-12e eeuw overlapten de grenzen van de islamitische wereld met het cultureel geladen landschap van het tempel-hindoeïsme, dat op zijn beurt beïnvloed werd door de vroomheid van moskeeën die in de 13e-15e eeuw onder de sultanaatregering in Noord-India werden gebouwd. Recent onderzoek naar interacties tussen hindoes en moslims wijst op een paradigmaverschuiving, weg van de grove stereotypen van confrontatie, naar geavanceerde analyses van interculturele dialoog en uitwisseling. Deze bevindingen hebben echter de hernieuwde populariteit van verdeelde geschiedenissen, aangewakkerd door het geweld van de islamitische verovering en tempelvernietigingen, niet verhinderd. Hun vragen over hoe religieus conflict zich historisch ontvouwde, zijn zelden verankerd in het sociale leven van specifieke plaatsen noch gelinkt aan klimatologische en seismische verstoringen in het ecosysteem. Met behulp van een ongekend scala aan archeologische, tekstuele en omgevingsgegevens, zal dit project een nieuw interpretatief model ontwikkelen, en zo verandering brengen de huidige polariserende percepties over hindoeïsme en islam in het culturele landschap van India.