Kanker predispositie syndromen (CPS) worden steeds meer erkend als een belangrijke oorzaak van pediatrische kankers. In recente studies werd bij ongeveer 10-30% van de kinderen met kanker een CPS vastgesteld. Dit is waarschijnlijk een onderschatting, want genetisch onderzoek voor CPS bij kinderen wordt niet routinematig aangevraagd.
Verder wordt adequate verwijzing belemmerd omdat klinische tekenen, die wijzen op een CPS, vaak gemist worden of nog afwezig zijn op jonge leeftijd. Onlangs werd een beslissingstool (MIPOGG) ontwikkeld om clinici te helpen de juiste patiënten de verwijzen. Deze tool werd echter nog niet prospectief gevalideerd in de klinische praktijk. Bij genetisch onderzoek worden vaak enkel mutaties in bekende predispositie-genen onderzocht. Het is dus, momenteel onduidelijk welke diagnostische technieken moeten worden gebruikt om CPSpatiënten efficiënt te diagnosticeren. Bovendien is er weinig bekend over de psychosociale impact van genetische testen voor een CPS bij kinderen en hun gezin.
Het doel van deze studie is de optimale diagnostische benadering voor CPS bij kinderen met kanker te bepalen. We zullen het MIPOGG verwijzingsinstrument prospectief valideren. Bovendien zullen we de diagnostische opbrengst en effectiviteit van genetisch onderzoek gebaseerd op een klinische diagnose vergelijken met whole exome sequencing (WES). We zullen ook evalueren of transcriptoom-analyse een extra voordeel oplevert voor detectie van niet-coderende variaties en classificatie van varianten. Ook willen we de psychosociale impact van genetisch onderzoek op de patiënt en het gezin meten, en faciliterende factoren, barrières en uitdagingen verkennen. Hiermee willen we richtlijnen ontwikkelen voor genetisch onderzoek naar CPS bij kinderen, die rekening houden met de specifieke behoeften van het kind en het gezin. Dit project zal onmiddellijk klinische impact hebben voor patiënten met een CPS en hun verwanten (zoals aangepaste behandeling, screening en opvolging).