Wie een boek leest uit de 19de eeuw, merkt het meteen: talen evolueren. Nieuwe maatschappelijke fenomenen vereisen bvb. nieuwe woorden en ook de grammaticale structuur wijzigt doorheen de tijd. In deze studie staat taalverandering centraal. We benaderen die vanuit twee invalshoeken: taalvariatie en taalcontact en bestuderen hoe de interactie tussen deze twee taalverandering vorm geeft. We zoomen daarbij in op Vlaamse Gebarentaal (VGT). Tot in de jaren 1980 werd er gesproken over één Belgische Gebarentaal, vandaag wordt algemeen aanvaard dat er twee gebarentalen zijn: VGT en Frans-Belgische Gebarentaal (LSFB). Onderzoek van 25 jaar geleden wees uit dat er binnen VGT vijf regionale variëteiten bestaan maar ook dat er een standaardiseringsproces leek te zijn ingezet. Hoe verschillend zijn LFSB en VGT vandaag? Is het juist wat Vlaamse gebarentalige personen lijken aan te voelen en is de regionale variatie in VGT in snel tempo aan het verdwijnen? Neemt de Vlaamse Gebarentaal inderdaad steeds meer stucturen uit het Nederlands over? Hoe is het taalcontact met LFSB en andere gebarentalen zichtbaar in VGT? Dergelijke vragen zullen we in dit onderzoek bentwoorden. Door het versnelde proces van taalverandering dat we momenteel voor VGT menen vast te stellen, in kaart te brengen en de oorzaken ervan te bestuderen, willen we komen tot innovatieve modellen van taalverandering, die niet enkel gelden voor VGT maar voor alle natuurlijke talen, gebarentalen en gesproken talen.