In de afgelopen twee decennia heeft het gebied van de Grote Meren in Centraal-Afrika gewelddadige conflicten doorgemaakt,
genocide en andere vormen van geweld. Het subgebied was ook een ruimte om te experimenteren
verschillende soorten initiatieven voor vredesopbouw door zowel internationale als lokale actoren. Hoewel veel
geleerden zoals Gerald Prunier, Filip Reyntjens, Kenneth Omeje en anderen hebben geschreven over de politiek
van verzoening in de regio, hebben maar weinig onderzoekers de plaats of de rol van die herinnering onderzocht
of stilte speelt in deze processen, de actoren die betrokken zijn bij dit proces en de impact ervan op de lange termijn
vrede. Daarom zal dit vergelijkende onderzoeksvoorstel de toestand en de rol van het geheugen onderzoeken
en stilte in het gebied van de Grote Meren door drie verschillende case-studies te vergelijken. Namelijk Rwanda
die een door de staat gemandateerde herdenking heeft als belangrijk onderdeel van de verzoening door de overheid
agenda, Noord-Oeganda, waar herinnering door de gemeenschap wordt aangestuurd en deel uitmaakt van de lokale verzoening
initiatieven en Democratische Republiek Congo, waar stilte en vergeten deel uitmaken van vredesopbouw.
De voorgestelde studie zal steunen op veldinterviews en bestaande secundaire bronnen om te onderzoeken wat
de evolutie van deze fenomenen in het gebied van de Grote Meren vertelt ons over de plaats van het collectief
herinneren of vergeten in vredesopbouw. ​​Het voorgestelde onderzoeksonderwerp is voortgekomen uit vragen
en een gat dat de onderzoeker ontdekte bij het bestuderen van de evolutie van herdenking in een van
de case studies, Rwanda.