Het doel van deze studie is om een beter inzicht te verschaffen in het fenomeen van zelfheling in beton, waarbij het verband gelegd wordt tussen verschillende schalen, gaande van microscopisch tot realistische balken. Er wordt getracht een antwoord te bieden op fundamentele vragen bij het modellering van dit fenomeen. Een hydro-chemo-mechanisch model wordt ontwikkeld om autogene heling bij verdergaande hydratatie te simuleren. De omgevingscondities bij heling worden aangepast om de natuurlijke helingsefficiëntie door calcium carbonaat precipitatie te versnellen. Een reactief transport model wordt geconstrueerd om autogene heling door calcium carbonaat precipitatie te simuleren, omdat dit het dominante fenomeen blijkt te zijn in de meeste gevallen. Ook wordt voorgesteld om niet-lineaire modulatie van CODA golf interferometrie toe te passen op beton om zeer kleine scheuren te detecteren, en zo een nieuwe techniek te ontwikkelen om zelf-heling te monitoren.