Stroperij komt op verschillende tijdstippen en plaatsen in natuurparken voor, en is na habitatvernietiging de grootste bedreiging voor diersoorten. Daarom is inzicht in het gedrag en het in kaart brengen van de ruimtelijk-temporele patronen van stroperij een middel om in de toekomst effectiever te patrouilleren en de wet te handhaven, en mogelijk de achteruitgang van de wildpopulaties in beschermde gebieden te verminderen en de criminaliteit in de samenleving terug te dringen.