Toegevoegde en virtuele realiteit kunnen de vereiste interactiviteit en immersiebieden om levensechte interactie op afstand mogelijk te maken. Tijdens de COVID-19 lockdown, hebben mensen echter traditionele videoconferentie-toepassingen gekozen om met elkaar te communiceren, ook al worden deze ontoereikend geacht voor een ervaring die vergelijkbaar is met echte interacties. De reden om niet te kiezen voor AR/VR-oplossingen is het fysieke ongemak dat mensen ondervinden na het dragen van een VR headset voor een korte tijd, d.w.z. cyberziekte. Cyberziekte-symptomen variëren van verminderde immersie, lichte hoofdpijn tot misselijkheid en braken. Ook al treft het ongeveer 90% van de AR/VR-gebruikers, het onderwerp is niet breed onderzocht en er zijn alleen oplossingen op maat voor specifieke gevallen verschenen. Het doel van CYBERNETIC is het ontwerpen, ontwikkelen en evalueren van een generiek Cyberziekte-beheersysteem. Om dit doel mogelijk te maken, wil ik de subjectieve tijdwaarnemingstheorie onderzoeken, die stelt dat de mens de duur van de tijd anders waarneemt, afhankelijk van de activiteit die hij uitoefent. Als de tijdsperceptie dus vervormd raakt, ontstaat er een gevoel van licht ongemak. Dit project zal het verband onderzoeken tussen subjectieve tijdsperceptie en cyberziekte.