Om weefselintegriteit te behouden, worden er constant nieuwe cellen gegenereerd om oude en ongewenste cellen die door apoptose sterven, te vervangen. Een dergelijke omzetting vindt in het menselijk lichaam plaats met een snelheid van ≈1 miljoen cellen per seconde! De cellen die afsterven worden verwijderd door fagocyten, en dit gebeurt ‘geruisloos’ en met opmerkelijke efficiëntie (efferocytose). Defecten bij efferocytose kunnen echter aanleiding geven tot ontsteking en auto-immuniteit. Veel weefsels hebben meer dan één type fagocyt, maar er is weinig bekend over hoe fagocyten met elkaar en niet-fagocytische cellen in een weefsel communiceren. Ik zal de lever gebruiken als een omgeving om communicatie tussen fagocyten onderling en met niet-fagocyten te bestuderen, en om de rol van efferocytose in modellen van leverziekte op te helderen. ELMO-eiwitten zijn sleutelcomponenten van de machinerie die fagocyten gebruiken om stervende cellen op te nemen, en in GWAS wordt Elmo1 in verband gebracht met leverziekte. Door de genen voor Elmo1 en Elmo2 te verwijderen in Kupffer-cellen en monocyten en die voor Elmo2 en Elmo3 in hepatocyten, zal ik deze correlatie onderzoeken in modellen van leverontsteking. Verder zal ik efferocytose stimuleren via een nieuwe chimere fagocytose-receptor om te testen of dit leverziektes kan verbeteren. Deze nieuwe en impactvolle studies zullen brede implicaties hebben zowel voor de basis biologie als voor toekomstige therapieën voor leverziekten.