Tumorcellen zijn geassocieerd met het optreden van mismatches in hun DNA. Daarom kunnen deze mismatches worden beschouwd als algemene doelen voor de lokalisatie van deze tumoren. Ru (II) polypyridyl complexen hebben al trok de aandacht, als gevolg van hun fotofysische eigenschappen. Deze complexen niet luminescentie vertonen in water, maar na binding aan DNA, wordt de luminescentie ‘aangezet’ (light-schakelaar te activeren), die (na bestraling met DNA klieving) ze geschikt als DNA biosensoren en middelen bij fotodynamische tumortherapie maakt. Structurele kennis van de bindingswijzen van dergelijke complexen met DNA bleef ongrijpbaar tot voor kort (augustus 2012), de eerste twee kristalstructuren van Ru (II) complexen polypyridyl werden gemeld door C. Cardin en J. Barton, onafhankelijk in dezelfde high-impact tijdschrift Nature Chemistry en wordt beschouwd als een nieuwe benchmark in het veld. Op dit moment, geen röntgenstructuren bestaan ​​uit lanthanide Ln (III) complexen gebonden aan DNA. Deze complexen (bijvoorbeeld met Tb3 +, Eu3 +, ...) hebben grote voordeel boven Ru (II) -complexen. Zo kunnen ze licht uitzenden in het nabij-infrarood (NIR). Aangezien het menselijk lichaam is bijna transparant voor NIR, zou dit ons toelaten om biosensoren voor diep begraven tumoren te ontwikkelen. Wij stellen nieuwe Ln (III) complexen ontwerpen en accumuleren röntgenstructuren om hun binding vormen en werkingsmechanisme helderen en de luminescentie-eigenschappen te evalueren, met name in het NIR-gebied, zodat bij biomedische toepassingen worden toegepast.