Kloosters uit het bisdom Luik (late 11e en 12e eeuw)zaten ingeklemd tussen het Duitse Keizerrijk en de Franse regio en onderhielden bewust relaties met abdijen uit beide gebieden. Dit onderzoek analyseert hoe handschriften werden gebruikt om de groepsidentiteit van de Luikse kloosters vorm te geven door een vergelijkende studie van hun tekstuele inhoud en materiële presentatie.