Hoewel Spanje een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van de roman in de zestiende en zeventiende eeuw, verdween het genre bijna geheel in de achttiende omdat het in de Spaanse literatuurtheorie van die periode als een inferieure vorm werd beschouwd. Omdat romans en romanschrijvers niet werden gewaardeerd, leenden Spaanse schrijvers vaak materiaal uit buitenlandse teksten en pasten dat vrij aan, en deden vertalingen soms af als eigen werk. Als gevolg daarvan hebben literatuurcritici de neiging de Spaanse roman van de achttiende en vroege negentiende eeuw over het hoofd te zien en af te doen als een tweederangsgenre. Deze verwaarlozing is betreurenswaardig, want vertalers-bewerkers eigenden zich teksten vaak op fascinerende manieren toe, herleidden hun modellen op slimme wijze en pasten ze creatief aan een nieuw lezerspubliek aan. Soms hebben ze deze zelfs in Spanje opnieuw ingevoerd of er delen van hun eigen creativiteit aan toegevoegd. Dit project heeft tot doel de eerste systematische analyse te bieden van deze vrije en niet-erkende vertalingen. Door modellen en bewerkingen te vergelijken en te contrasteren zal het ons inzicht in de vertaal- en literaire praktijken in deze periode en in de geschiedenis van de Spaanse roman bevorderen. Het zal ook bijdragen aan de studie van het ontstaan van de Spaanse nationale identiteit door te onderzoeken hoe deze schrijvers omgaan met culturele verschillen en buitenlandse teksten "domesticeren".