Sinds 2015 vluchtten meer dan een miljoen Syriërs naar Europa. In regeringskringen gaan vandaag steeds meer stemmen op om hen na afloop van het Syrische conflict ‘terug’ te sturen. Maar waar vinden zij zelf dat ze ‘thuis’ zijn? Het Syrië van voor de oorlog is onherroepelijk vernietigd, en de herinneringen aan het geweld zijn vaak te pijnlijk om terug te keren. Tegelijk vinden veel vluchtelingen maar moeizaam de weg naar werk, betaalbare huisvesting of persoonlijke erkenning. Wat betekent ‘thuis’ zijn voor hen? Hoe bouwen ze hun sociale leven weer op? Hoe denken ze over identiteit? En hoe verenigen ze zichzelf in sociale en politieke organisaties?
Dit project onderzoekt hoe Syriërs een thuis creëren in twee gelijkaardige Europese steden en hun landelijke omgeving: Rotterdam en Antwerpen. Ik ga na of en hoe het nationale asielbeleid een invloed heeft op hoe vluchtelingen een thuis voor zichzelf creëren. Zelfs tussen buurlanden als Nederland en België bestaan namelijk grote verschillen in hoe zij omgaan met huisvesting, gezinshereniging en inburgering. Om dat te onderzoeken bouw ik verder op mijn eerder etnografisch werk met Syriërs in België, dat me de inzichten, vaardigheden en sociale contacten heeft gegeven die onontbeerlijk zijn om onderzoek te voeren naar zo’n persoonlijk onderwerp. Daarbij maak ik gebruik van kwalitatieve interviews, en neem ik deel aan sociale en publieke events georganiseerd door Syriërs