Vrouwelijke Genitale Verminking (VGV) en kindhuwelijken worden binnen het ontwikkelingsdiscours gezien als belangrijke belemmeringen voor de gezondheid van vrouwen. Vijftien jaar lang was het belangrijkste theoretische kader voor de aanpak van deze problemen sociale normverandering. Antropologen en postkoloniale wetenschappers hebben echter kritiek geuit op de dominante modellen en interventies van sociale normverandering, omdat deze onvoldoende rekening houden met de gevoeligheden van culturele dynamiek en eurocentrische concepten opleggen, die een afspiegeling zijn van de neokoloniale hiërarchie in kennisproductie. Er wordt dan ook gepleit voor het "dekoloniseren" van de mondiale gezondheidszorg doorkennisproductie open te stellen voor meer diverse perspectieven. Dergelijke oproepen gaan echter voorbij aan het feit dat dekoloniale kritiek op sociale normen en alternatieve benaderingen al tientallen jaren bestaat, maar geen weerklank vindt. Daarom wil dit project inzicht verwerven in de politiek van kennisproductie met betrekking tot sociale normverandering zoals toegepast op VGV en kindhuwelijken, om bewijsmateriaal te produceren dat kan dienen als informatie voor strategieën om interventies te bevorderen die effectief zijn, maar die ook aansluiten bij de zorgen van de begunstigden. De methoden omvatten een participatieve analyse van een dergelijke dekoloniale aanpak door de NGO Grandmother Project en enquêtes en interviews met academici en ontwikkelingsactoren.