Dit project, dat betrekking heeft op milieurechtvaardigheid, gaat ervan uit dat massavernietiging van wilde dieren gecorreleerd is aan sociale onrechtvaardigheid. Het onderzoek behandelt de kwestie vanuit de ontwikkeling van het koloniale conservatiebeleid voor de Afrikaanse olifant, dat, zo wordt betoogd, zowel sociaal ontwrichtend als ecologisch destructief was. Het project focust op twee officiële instituties die in hetzelfde gebied opereerden: het Elephant Taming Station, opgericht rond 1899 in de Onafhankelijke Congostaat, en de Elephant Control Department, opgericht door de Britse autoriteiten in Oeganda in 1925. Beide implementeerden regionaal ontwrichtend beleid dat centraal komt te staan bij de ontwikkeling van de globale conservatie-ethos: de bescherming en controle van olifanten via de uitvoering van jachtwetgeving en slachtingen; de bijbehorende ontwikkeling van reservaten en nationale parken met het doel dieren van mensen te scheiden; het toe-eigenen en temmen van olifanten. Dit project analyseert de milieu- en sociale dynamieken van deze instellingen via een innovatieve methodologie die olifanten in het historisch verhaal integreert met inbegrip van ecologische en ethologische inzichten en die de samenhangende sociale gevolgen onderzoekt. Ten slotte analyseert dit project gemarginaliseerde tegenhistorische krachten die trachtten te handelen in het voordeel van een co-existentie met olifanten die zoveel mogelijk menselijke en niet-menselijke behoeften verenigden.