Onderzoek naar het menselijk zicht ligt aan de basis van traditionele videocompressie. Daarentegen, voor compressie van virtuele en geaugmenteerde realiteit (VR en AR) ontbreekt een gelijkaardige basis. Daarom zal ik in dit project de fundamenten leggen waarop deze technologieën van de toekomst kunnen voortbouwen.
In tegenstelling tot gewone video laten VR en AR mensen toe om audiovisuele data vrij te verkennen op een interactieve manier (bv. door te rond te kijken en/of te wandelen). Deze vrijheid betekent echter dat grote delen van de data onzichtbaar blijven (bv. voorwerpen achter de kijker) of slecht zichtbaar zijn (wegens ons perifeer zicht). Dit resulteert in fysieke beperkingen voor informatie die op elk tijdstip geobserveerd wordt. Bovendien wordt het verkennen van een scène ook fysiek beperkt door bv. de bewegingssnelheid van het menselijk lichaam en de bewegingsvrijheid van het hoofd. Het doel van dit project is dus om mijn kennis in ervaring van kwaliteit en datacompressie te gebruiken om deze fysieke beperkingen in fundamentele kennis te transformeren door te bepalen wat de minimale deelverzameling van informatie is die mensen kunnen waarnemen in een immersieve toepassing. Deze kennis wordt dan de cruciale basis voor toekomstige technologie die de hoeveelheid informatie die moet gecomprimeerd en afgeleverd worden aan de eindgebruiker, drastisch verlaagt, en die toelaat om efficiënte formaten te ontwikkelen voor het interactief afleveren van deze immersieve data.