De geschiedenis van de Italiaanse wijnbouw tussen de Late Republiek en de Hoge Keizertijd (ca. 200 v. Chr.- 200 n. Chr.) blijft grotendeels ongeschreven. Het toepassen van moderne schematische en tweeledige economische concepten op de Romeinse economie heeft een gebrekkig maar bestendig beeld gecreëerd van de Romeinse wijnbouw als een proto-kapitalistische onderneming, gedomineerd door exportgerichte domeinen met intensieve wijngaarden bewerkt door slaven. Gelet op het niet doorslaggevende karakter van het oude bronnenmateriaal, hebben wetenschappers zich recentelijk terecht afgezet tegen deze orthodoxe opvatting, in het voordeel van meer flexibele, symbiotische modellen rond het landbeheer (pachtsysteem) en de rol van de binnenlandse markten. Er is echter nog geen poging ondernomen om een evenwichtiger beeld te ontwikkelen van de wijnbouw zelf.
Dit project vult deze leemte op door alternatieve trajecten in de Romeinse wijnbouw en de Italiaanse economie te verkennen; dit aan de hand van een casestudie van de 'arbustum', een type agrobosbouw waarbij men graanvelden combineerde met 'hoogstamwijngaarden'. Het doel is tweeledig: het verdiepen van onze kennis inzake de plaats van dit systeem in het Romeinse landbouwlandschap; en het bepalen van zijn rol in de commerciële wijnbouw in de loop der tijd. De aanpak is multidisciplinair, met een combinatie van oude bronnen, comparatieve analyse, etnografische analogie en GIS voorspellingsmodellen in een reeks van 4 casestudies.