Kwantumgravitatie begrijpen is een van de meest fundamentele problemen in de hoog-energetische theoretische fysica. We pakken dit probleem aan via twee a priori verschillende invalshoeken.

De eerste bestaat uit klassieke zwaartekracht met kwantumvelden (of strings). Het blijkt dat de horizon van een zwart gat extra edge vrijheidsgraden bevat, gelokaliseerd op de horizon. Deze zijn gerelateerd aan de soft gravitonen van Strominger, die door Hawking, Perry en Strominger zijn aangevoerd als een aanwijzing voor de entropie-puzzel. Mijn focus ligt op de relevantie van edge-toestand sectoren voor ijktheorie, hogere spins en strings.
De tweede invalshoek vertrekt van de recente belangstelling in de Sachdev-Ye-Kitaev 1d modellen. De laag-energetische universele sector wordt beschreven door een 2d gravitatietheorie, het Jackiw-Teitelboim-model. Dit lagere-dimensionale model heeft niet-triviale dynamica op de rand, beschreven door de Schwarzian theorie. Het model combineert oplosbaarheid met fysische relevantie, en is dus een interessant model om verder te bestuderen om mogelijke hints te krijgen voor de werking van kwantumgravitatie.
Mijn focus ligt op de fysische implicaties en de onderliggende structuur van het model, met als doel de klasse van oplosbare modellen uit te breiden en universele lessen te leren over kwantumgravitatie.
Deze aanpakken zijn gerelateerd: het Jackiw-Teitelboim model is een edge theorie. De symbiose van deze aanpakken leidt tot nieuwe perspectieven.