De recente ontwikkeling van de CRISPR/Cas9 technologie als een veelzijdige en efficiënte tool heeft genmodificatie in de humane kiembaan mogelijk gemaakt en kan bijgevolg worden toegepast om abnormale DNA-sequenties tijdens fertilisatie te corrigeren. Het therapeutisch potentieel staat echter nog ter discussie, niet alleen vanuit ethisch perspectief, maar ook omdat er nog steeds veel onzekerheid bestaat over de veiligheid en efficiëntie van de techniek. Meer specifiek berichtten twee recente studies dat, na toepassing van klassieke CRISPR/Cas9 in humane embryo's, de chromosomale constitutie ernstig was aangetast, met loss of heterozygosity als gevolg, wat het (gedeeltelijke) verlies is van de chromosomale bijdrage van beide ouders aan de cel. De oorsprong van dit verlies aan heterozygositeit is nog niet volledig uitgeklaard, maar mogelijks kunnen DNA breuken gegenereerd door de CRISPR/Cas9 technologie dit fenomeen katalyseren. Om deze redenen kunnen nieuw ontwikkelde CRISPR/Cas9 methoden, die DNA kunnen corrigeren zonder het genereren van DNA-breuken (base en prime editing), en die momenteel amper bestudeerd zijn in menselijke embryo's, een alternatief bieden. In dit project voorstel zullen zowel de klassieke als de alternatieve CRISPR/Cas9 methoden direct vergeleken worden, wat betreft hun efficiëntie en veiligheid, en zal ook directe zaadcel editing geprobeerd worden, met als doel onvruchtbaarheid-gerelateerde PLCZ1-mutaties te corrigeren, als een proof-of-principle.