Autonoom rijden belooft de sector van transport en mobiliteit te revolutioneren dankzij vooruitgang in sensortechnologie en ICT. Helaas falen huidige systemen bij onverwacht complexe en/of dynamische situaties en omgevingen. Dit beperkt de waarde van autonoom rijden, in het beste geval, en veroorzaakt lichamelijke schade in het slechtste geval.

Een streven naar verbeterde robuustheid en prestaties blijkt uit de trend naar sensorfusie, dit is het oplossen van individuele sensorbeperkingen door de sterktes van andere sensoren te combineren. Dit project zal een nieuw sensorfusieconcept onderzoeken dat we adaptieve, coöperatieve sensorfusie noemen.

Coöperatieve sensorfusie is concept waarbij sensoren in staat worden gesteld om met elkaar zwak bewijsmateriaal communiceren aan lage bitrates. We zullen de theorie van coöperatieve sensorfusie uitbreiden door deze te funderen op estimatietheorie. Dit zal ons in staat stellen om de waarde van zwak bewijsmateriaal beter te begrijpen en te benutten, wat zal worden gebruikt om de manier waarop sensoren gegevens verzamelen te "sturen" of "aan te passen" (adaptieve sensing) en/of deze gegevens te verwerken (adaptieve verwerking). Dit concept stelt ons in staat om het perceptieproces op systeemniveau te optimaliseren, waardoor we niet alleen robuustheid en prestaties kunnen optimaliseren, maar ook systeemlatentie, energieverbruik, interferentie veroorzaakt door andere agenten, enz.

Merk op dat in dit voorgestelde concept feedbacklussen worden gecreëerd: adaptieve sensing creëert nieuw en aangepaste zwak bewijsmateriaal, dat op zijn beurt het sensingproces zal aanpassen. In eerste instantie zullen deze lussen op een zeer conservatieve manier worden gecreëerd om geen ongewenste effecten te veroorzaken. Desalniettemin vormen deze lussen een interessante onderzoeksuitdaging, zullen ze leiden tot verder onderzoek en, wanneer ze goed worden uitgevoerd, zullen ze perceptiesystemen voor auto’s op een hoger niveau tillen.