Cellen zijn beperkt door hun plasmamembraan (PM), die hun inhoud van de buitenkant scheidt
wereld. Communicatie tussen cellen en de buitenkant vindt plaats via eiwitten in de PM. Als je het vergelijkt
een cel naar een huis, de eiwitten in de PM van de cel zouden de deuren en ramen zijn. Deuren vertegenwoordigen
kanalen die moleculen kunnen uitwisselen, zoals voedingsstoffen, terwijl vensters receptoren voorstellen
(antennes) waarmee de buitenwereld kan worden gevolgd. Om de communicatie te besturen, de cel
vereist om deuren en ramen uit te wisselen. Fysieke verwijdering van eiwitten uit de PM wordt genoemd
endocytose en werkt via adapter-eiwitcomplexen. Binding van de adaptoreiwitcomplexen aan
de PM-eiwitten leiden tot de vorming van een kooi om hen heen en uiteindelijk tot afknijpen van een deel van de
PM die de eiwitten bevat. In planten, twee adaptoreiwitcomplexen (het TPLATE-complex (TPC)
en het adaptoreiwitcomplex 2 (AP-2)) werken samen om juiste endocytose te verzekeren. Terwijl
AP-2 wordt gebruikt door verschillende modelorganismen, planten lijken het enige systeem dat evolutionair is
behouden van een essentiële rol voor TPC in endocytose. TPC bestaat uit acht eiwitten en het doel hiervan
project is om te onthullen hoe deze acht eiwitten interageren. We doen dit door structureel te combineren
modelleren met state-of-the-art proteomics-benaderingen. Ten slotte zullen we TPC visualiseren geassocieerd met
gezuiverde geïnternaliseerde vesicles op het niveau van de elektronenmicroscopie en we zullen passen in het model van de
complex in de waargenomen microscopiebeelden.