De meeste draadloze communicatiesystemen werken momenteel in het verre veld, op zender-ontvanger
afstanden die groot zijn ten opzichte van hun antenne-afmetingen. Recent is de interesse gegroeid naar
onderzoek draadloze verbindingen in het stralende nabije veld, op afstanden kleiner dan of vergelijkbaar met de
afmetingen van het antennesysteem. Dergelijke verminderde afstanden leveren sterkere ontvangen signalen op, terwijl de
de complexiteit van het nabijheidsveld van straling biedt meer vrijheidsgraden voor ruimtelijk multiplexen en 3D
scherpstellen. Ondanks de vele onderzoeksinspanningen, een systematische en synergetische aanpak, gezamenlijk
alle uitdagingen op het gebied van antennesysteemontwerp, karakterisering van voortplantingskanalen, en
analoge / digitale multi-antenne signaalverwerking ontbreekt nog steeds.
We bestuderen eerst de near-field-kanaalkarakteristieken voor gedistribueerde antennesystemen van de teelt
complexiteit en met geoptimaliseerde topologie. Resultaten zijn verwerkt in ons near-field channel-model,
eerder ontwikkeld voor draadloze stroomoverdracht. Dit model dient als basis voor een roman
hybride focusserings- en ruimtelijke multiplexalgoritmen die de signaal-ruis-en -interferentie verhogen
ratio en de datadoorvoer. Een stochastisch raamwerk is verantwoordelijk voor de prestaties
degradaties, als gevolg van willekeurige variaties in de posities en oriëntaties van de antenne, en onvolmaakt
kanaalstatusinformatie. Alle nieuw ontwikkelde technieken worden gevalideerd door middel van experimenten op
proof-of-principle-implementaties.