De periode 1700-1840 was de bloei van een nieuwe wetenschap met 'atmosferische getijden'. De basis
aanname van deze wetenschap was dat zon en maan niet alleen significante getijde-effecten genereren in de
de zeeën van de aarde, maar ook in de atmosfeer. Deze atmosferische getijden (vanaf nu AT) werden gehouden
verantwoordelijk voor belangrijke weersveranderingen, evenals voor een aantal gezondheidsproblemen bij de mens
lichaam (bijvoorbeeld waanzin, epilepsie, epidemieën), waardoor dit laatste voorspelbaar en beheersbaar wordt. Zo
ver, er is weinig onderzoek gedaan naar deze nieuwe wetenschap van de Verlichting - ten onrechte dus voor de
geschiedenis van AT-wetenschap biedt een unieke gelegenheid om belangrijke aspecten van de opkomst van
moderne wetenschappelijke cultuur. Meer specifiek biedt AT-wetenschap een bevoorrecht zicht op de precieze manier waarop
welke officiële wetenschap zich heeft toegeëigend en 'pseudo-wetenschap' heeft veranderd voor zijn eigen doeleinden in de
Verlichting. AT-beoefenaars van de wetenschap, het publiek en critici zagen allemaal aanzienlijke continuïteiten
tussen de oude astrologie en de nieuwe discipline op het conceptuele, methodologische, sociale en
cultureel niveau. Dit project richt zich op AT-wetenschap in Frankrijk en Italië in de periode 1750-1830
om een ​​veel verfijnder begrip van de schijnbare 'dood' van astrologie in de 18e te genereren
eeuw, en om een ​​alternatief verhaal van toeëigening en transformatie in de 19e te bieden
eeuw.