Het onderzoek is een rechtshistorische analyse van de vroege geschiedenis (1959-1989) van bilaterale investeringsverdragen (BITs), uitgevoerd op basis van case studies van sleutelspelers in West-Europa (Duitsland, Zwitserland, Nederland, Frankrijk, Verenigd Koninkrijk). Op basis van archiefmateriaal wordt geëvalueerd waarom landen deze verdragen begonnen af te sluiten, wat diplomaten bedoelden met concrete bepalingen, en hoe BITs zich ontwikkelden tot een “regime”.