In moderne talen gaan beleefde formulaire uitdrukkingen vaak terug op performatieve werkwoorden (e.g. performatieve werkwoorden van vragen zoals parakaló in het Modern Grieks, bitte in het Duits of prego in het Italiaans). Ondanks het hedendaagse communicatieve belang hiervan, hebben opmerkelijk weinig onderzoekers het belang van performatieven onderzocht in oude talen zoals het Oudgrieks, ook al bieden deze direct bewijs voor antieke communicatieve praktijken. In dit project, zal ik de eerste historisch-pragmatische studie uitvoeren van performatieve patronen in de geschiedenis van het Grieks (V v. Chr. – VI n. Chr.). Hiertoe zal ik hun pragmatische diversiteit, functionele distributie in verschillende teksttypen en registers, en de diachrone processen die hun ontwikkeling bepalen onderzoeken. Performatieven in de geschiedenis van het Grieks zoals parakalô: ‘ik vraag’, eukharistô: ‘ik dank’ and boúlomai ‘ik wens’ vertonen namelijk relevante morfosyntactische, pragmatische en diachrone variatie die onze kennis van hun betekenis kan uitbreiden, zoals variatie in aspectuele en modale markering, correlaties met de dialogiciteit van teksten en collocationele variatie met verwante intersubjectieve strategieën. Bovendien biedt de studie van dit diachrone corpus van het Grieks, met name van de onderbelichte Postklassieke Griekse teksten, een contrastief perspectief op het veld van de historische pragmatiek, dat zich tot nu toe voornamelijk heeft gebaseerd op het Engels.